Bir Cumhuriyet Bayramı daha böyle geçti.Bağdat Caddesi’nde  her zamanki gibi Cumhuriyetin ruhu,kalbi, gözü, sesi, en güzel görüntüleri sergilendi, hissedildi, yaşanıldı, hep birlikte olmanın, beraber kutlamanın keyfi yaşandı. Bu sene  caddede ki kutlamalara katılamadım. Eski senelerden bir fotoğrafımı koymayıda ihmal etmedim ama….Çünkü kutlamalarla gurur duyuyorum.Annem  rahatsızdı, onu bırakmak istemedim. Annemin de iki gün önceden özellkle isteği arzusu, bayrağımızı asalım, oldu. Annemin bayrağını da bizim bayrağımızı da astık, kalbimiz, gönlümüz, kulağımız da  caddede kutlayanlardaydı. Annem cumhuriyet kurulduğunda beş yaşındaymış.Okul yıllarında ve sonralar da da  her törene katılmış. Anneannem gençlik yıllarında Cumhuriyet Kadını olmuş. Devrimlerle çarşafını çıkarmış, türkçe okuma yazma öğrenmiş. Çocuklarını okutmuş, törenlere götürmüş. Ben de Cumhuriyet çocuğu, kadını olarak büyüdüm, hep gurur duydum, çocuklarım da öyle büyüdü, büyüyecek.Bu gün de aynı  duygularla bir kaç kareyi ,her yaştan, her kesimden, aynı sevgiyle birleşen gönüllerin kutlamasını, yakınlarımın, sevdiklerimin, dostlarımın  fotoğraflarıyla paylaşayım istedim.Sonsuza dek Cumhuriyet bizimle olsun…