Evrim Aras (33), Aras Holding’de yönetim kurulu başkanı olduğunda henüz 28 yaşındaymış. Bir anda büyük sorumluluklar almış. Öyle ki bu dönemde oğlu Aras da üç yaşındaymış. Ondan güç alarak yedi 24 çalışmış. Geçen beş yılda aile şirketini kurumsal hale dönüştürmüş. Ve şimdi daha rahat bir dönemde. Kendisi ve sekiz yaşındaki oğlu Aras’la evlerinde buluştuk ve önce kariyer hikâyesini konuşmaya başladık.

Aslında o da aynı durumdaki pek çok genç gibi önce babasına karşı gelmiş ve babasının işinde çalışmak istememiş. “Ben kendi istediğim işi yaparım, babamsız da başarılı olurum, kimseye eyvallahım olmaz” diyenlerdenmiş. Bu tavrı daha çocuklukta başlamış. Ortaokulda konservatuvar sınavlarına girmiş ve babası Celal Aras “Şarkıcı mı olacaksın!” diye gitmesine izin vermemiş. “Babam ne diyorsa tam tersini olmak istiyordum” diye anlatıyor o dönemi. Üniversite tercihlerine psikoloji yazmış ama babası tercih kâğıdında yazdığı bölümlerin yerlerini değiştirmiş. Sonunda babanın da kızın da isteği olmamış. Evrim Aras İstanbul Bilgi Üniversitesi Medya ve İletişim Sistemleri Bölümü’ne girmiş. Buradan 2001 yılında mezun olmuş. O zamanlarda da savaş muhabirliği ideali varmış. Bu idealini tam olarak gerçekleştiremese de bir süre atv’de muhabirlik yapmış.

Önce şube görevi
Ama kriz dönemiymiş. Ve ortalıkta çok da iş seçeneği yokmuş. Evrim Aras ilk başlarda çok istemese de baba şirketinde çalışmaya başlamış. Ama işi çok sevmiş. “Sürekli kendini geliştirmen gereken bir iş. Bir de o dönemde yapacak çok şey vardı” diyor. Evrim Aras, ilk günden bu yana Aras Kargo’da hemen her departmanda çalışmış. Önce şubelerde bulunmuş. Daha sonra kurumsal iletişim departmanı kurarak uzun süre burada çalışmış. “Markalaşma dönemimizdi” diyor.

Ve oldukça genç yaşta (27), Aras Kargo Genel Müdürü olmuş. “Çünkü babam kanserdi; benim işleri devralmam gerekti” diyor. 2008 yılında da Celal Aras vefat edince, onunla çalışma tecrübesi olduğu için bayrağı ikinci nesilden Evrim Aras devralmış. “Şu anda üç hissedarız; annem, kardeşim ve ben” diyor ve devam ediyor: “Aile anayasası yaptık, bağımsız yönetim kurulu oluşturduk. Şu an profesyonel yöneticiler tarafından yönetilen, 100 yıllık bir şirket olmayı hedefleyen bir kurum olarak hizmet veriyoruz.”

“Babanız nasıl bir liderdi, siz nasıl bir lider oldunuz?” sorusunu şöyle yanıtlıyor: “Babam çok dominant ve güçlü bir liderdi. Bir karizması vardı. Bu sahiplenici ve tek adam durumu, şirket büyüyünce dezavantaja dönebiliyor. Ben ortak akılla yönetiyorum. Her şeyi ben tek başıma bilemem. Her konunun uzmanı vardır. Daha kurumsal bakıyorum; herkes işini güzel yapsın, karşılığını güzel kazansın, kardeş kardeş yaşayalım (gülüyor). Babamla aramızda böyle bir zihniyet farkı var ama ben de onun yaptığını yapamazdım. Yoktan var edip, 10 bin kişilik iş yaratmak bambaşka bir şey. Her durumda kendinizi sürekli geliştirmeniz, yeniliğe açık ve esnek olmanız, tabii en önemlisi saygı ve güven çerçevesinde karşınızdaki kişileri koştuğumuz yola inandırabilmeniz gerekli.”

Birlikte büyüyoruz
İş hayatına genç atılmasının yanı sıra Evrim Aras çok da genç anne olmuş. 24 yaşında, genel müdür yardımcısıyken Aras’ı kucağına almış. Yönetim kurulu başkanı olduğunda ise Aras üç yaşındaymış. “Hâlâ Aras’la birlikte büyümeye devam ediyoruz” diyor. Peki merak ediyorum, acaba kendisi hep erken evlenip genç anne olmayı hayal edenlerden miydi diye… Şöyle yanıtlıyor: “Hayır değildim. Baktım aniden evlenmişim ve erkenden çocuk sahibi olmuşum. Yine de ‘Çalışmaya devam etmem lazım’ dedim… Oğlum iki aylıkken işe döndüm. Şanslıydım ki annem kadar iyi bakacak bakıcılara denk geldim. Çok genç evlendim, genç anne oldum, genç patron oldum… Hayat böyle getirdi.”
Şu anki çalışma temposunu ise şöyle anlatıyor: “Yönetim kurulu başkanlığını ilk devraldığımda yedi 24 çalışyordum. Çünkü bir sistem kuruyorduk. Artık profesyonellere devrettiğim için daha rahatım. Çocuğuma daha çok vakit ayırabiliyorum. Dolayısıyla dengede olmayı öğreniyorum. Kendim sağlıklı olacağım, kendimi geliştireceğim ki etrafa faydalı olayım.”
Ardından sektörün dinamiklerini konuşmaya başlıyoruz. Taşımacılık erkek egemen bir sektör gibi görünse de çok öyle olmadığını anlatıyor: “Bizde tepede kadın yöneticiler çok var. Hatta diğer şirketlere oranla daha fazla. Ama ne yazık ki yüzde 50-50 değil. Yöneticilik haricinde fiziksel güce dayanan bir iş olduğu için kadınlar tarafından çok tercih edilmiyor. Kadın kuryelerimizin olmasını istedik. Hatta birkaç tane de var.

Şirket genelinde 9 bin çalışanın 1500’ü kadın. Yönetim kurulunda benim ve annemin dışında ne yazık ki kadın yok. Ama CFO’muz ve en önemli departmanlarımızdan olan insan kaynaklarının müdürü de kadın. Orta kademede dokuz tane kadın yöneticimiz var. Bunun yanı sıra bayi sahiplerimizin çoğunluğu da kadın. Özellikle Doğu ve Güneydoğu Anadolu’daki bayilerin çoğunun başında kadın girişimciler var. Büyük şehirlerde kadınlar ağır iş yapınca yadırganabiliyor. Ama Anadolu’da kadın öyle değil; çekip çevirir. Aslında bizim işte, insan yönetimi çok önemli olduğu için kadınlar daha başarılı oluyor. Kadınların empati yeteneği daha gelişmiş olduğu için, gerektiğinde kuryelere ablalık, annelik yapıyorlar. Daha çok sayıda kadın müdürümüz olsun istiyoruz.”

Masalları canlandırıyoruz
Ardından Aras’ı konuşmaya başlıyoruz. “Bu zamanda çocuk yetiştirmek için de ayrıca programlı olmak gerekiyor. Hepsinin ayrı ajandaları var. Partisi, kursu, dersi, sporu hiç bitmiyor” diyor ve birlikte neler yaptıklarını anlatıyor: “Cumartesi sabahları Aras’ı basketbola götürüyorum. Oradan sinemaya gidiyoruz. Veya at binmeye çiftliğe gidiyoruz. Bir de kendi kendimize tiyatro yapıyoruz, masalları canlandırıyoruz. Örneğin Kırmızı Başlıklı Kız’ı çalışıp, sonra birileri geldiğinde sahneledik. Numaralarımızı göstermeyi seviyoruz. Aslında biz Aras’la birlikte hayatı paylaşıyoruz. Canım bir şey istiyorsa, Aras’a ‘Yapalım mı?’ diyorum, onun da canı isterse beraber yapıyoruz.”
Bekâr bir anne olmak…
Hayatı paylaşmak deyince, Evrim Aras’ın bekâr bir anne olarak neler yaşadığını, boşanma sürecinin nasıl geçtiğini soruyorum. Şöyle anlatıyor: “2010’da eşimden ayrıldım. Klasik bir söylem ama mutsuz olup, çocuğu mutsuz bir ortamda yetiştirmektense, boşanmak daha doğru. Sonuçta anne-babası boşanan tek çocuk o değil. Hayat Bilgisi dersine bile böyle bir konu eklenmiş. Bu nedenle çocuklara da olağan bir şey gibi geliyor. İlk başta ‘Doğru mu yapıyorum?’ diyorsunuz ama çocuğun huzurunun daha önemli olduğuna karar veriyorsunuz. Tabii o dönemde uzmanların görüşlerini aldık. Ortak bir hayat paylaşıyorsunuz. Ne o sizin robotunuz, ne de siz onun robotusunuz. İki birey bir araya geliyor ve birbirinizi besleyerek büyüyorsunuz. Biz şimdiye kadar boşanmayla ilgili aşırı bir sorun yaşamadık. Ama erkek çocuğu olarak, önünde devamlı bir rol model olmadığı için bazen endişe duyuyorum. Ergenlik döneminde ne olur bilemiyorum. Onu da bir şekilde atlatacağız.”