Blogumu açtığımdan bu güne dolu dolu tam üç sene geçmiş.Yazmaya başladığımda; yazgımın peşinden gitmek istiyorum, hiç bir konuda zorlamak, zorlanmak istemiyorum hayatı biraz da akışına bırakmak istiyorum, demiştim. Yapmaya çalıştım, çoğunlukla da başardım; ama hayat o kadar hızlı farklı dinamiklerle, olaylarla dolu ki ben ne kadar, sakin ve telaşsız  olmaya çalışsam da, tam olmuyor. Hayatın hızı debisi çok yüksek;  siz ne kadar yavaşlasanız da, o sizi kapıyor, götürüyor.Memnun muyum? dersem;  içinde koştururken  anlamıyorum, ama durup kendimle başbaşa kaldığımda acaba mı diyorum? Ben şimdi yazgımı mı yaşıyorum? Yoksa çizdiğim planladığım düşlediğim hayatı mı? Biraz karışık, ama çok da umutsuz değil, biraz yazgıdan,  biraz Meral’den yazarak üç sene geçti. Zaman zaman çok keyifle yazdım özellikle ilk sene , zaman zaman da elimi sürmek istemediğim günler oldu. Ülkemin içinde olduğu kaos benim de enerjimi yok etti, bitirdi. Öyle  günlerde çok zorlandım. Yazmak istediğim her şey; yaşadığımız,  haksızlılar, hoş olmayan davranışlar, politikalar içinde o kadar anlamsız geldi ki; ama pes etmemeliyim, ben de bana düşeni yapmalıyım mantığıyla devam ettim.Zaman zaman sağlığım zorladı, zaman zaman neşem yok oldu.Ama bütün bunların arasında beni hep umutla yazmaya yönelten,bağlayan  bazı takipçilerimin, özellikle girişimci olmak isteyen gençlerin, mesajları, yorumları gördüklerinde anlattıkları oldu.

Sizi takip ediyoruz, çok umut oldunuz, bilgi paylaştınız, yol gösterdiniz, rol modeller gösterdiniz,  diyenler beni inanılmaz mutlu ettiler. Blogumun (yaz-gi) gi kısmı yani girişimcilik ile ilgili yazdıklarım beni bambaşka duygularla besledi, iyi ki yazmışım, iyi ki paylaşmışım dedirtti. Hikayelerini yazdığım, arkadaşlarımla, ben de onların yaşadıklarını, onlarla tekrar yaşadım, hissettim. Onlarla üzüldüm, onlarla sevindim.

Yazarken çok ama çok şey öğrendim. Çok güzel insanlar tanıdım. En güzeli de; en neşesiz, ve mutsuz günümde bile sizlerin sıcak ilgisi bana her seferinde güç verdi. Aynen devam edeceğim, elimden geldiğince… sevgiler, sevgiler…