Yazamadığım onca yıl sonra mı demeliyim, Oldukça büyük bir ara..

Evet yazamadığım uzun yıllar, ve tekrar yazmak istiyor muyum, emin değilim. Bu ara çok farklı bir kitap okuyorum. Julia Cameron’un “Sanatçının Yolu”.. <Daha Üstün Yaratıcılık İçin Spiritüel Bir Yol> bir eğitim kitabı..hepimizin ilgisini çeker spiritüel konular değil mi? Bende 1990 lardan beri hep okurum, denerim, uygularım, zaman içinde yolculuğa çıkarım, ya da çok derinlere inemem, ulaşamam, çıktığımı hayal ederim. Şimdi yine öyle bir dönem de beni bu yolculuğa çıkaran yazarım ve kitabım ile her gün düzenli vakit geçiriyorum.12 haftalık bir eğitim kitabı bu. Okuyorum, uyguluyorum, görevlerimi yapıyorum, her hafta raporluyorum.. Bir de beni yolculuğa başlatan kızım ile, canım ile her gün paylaşıyorum. Onunla da aynı zamanda başladık, birbirimize yaptıklarımızı anlatıyoruz. Onun çok yoğun çalıştığı bir dönem.. Gerçi hep yoğun çalışır, yoğun yaşar.. Benim bu ara en uygun en rahat dönemim. Bir sürü eğitimin, çalışmanın ara verildiği yaz dönemi ve de tatil moodundayım. Koşmuyorum, özellikle de yeniden sakin olmaya sakin yaşamayı denemeye çalıştığım bir dönem..Hep koşarım, çalışırım yapamam bu sefer yapıyorum. Bol bol okuyorum, yüzüyorum, her sabah yazıyorum..Dışarıya yüzmenin ve gerekli işlerin dışında pek çıkmıyorum. Minik çok temiz bir köy plajı ve ev arasında geçiyor, zaman.. Gün doğumlarına uyanıyorum.. harika kırmızılığı seyrediyorum, yaşıyorum, içinde ben de yeni bir güne doğuyorum. Sonra kocaman sokak kapımı sonuna kadar açıp, gün ışığını içeri alıyorum. O ışık nasıl güzel; kalın kapı açılınca içeri giriyor, içeriyi andınlatıyor, ısıtıyor, harika bir duygu..Sonrası güzelliklerle devam ediyor, haberleri dinlemedikçe, mesajlara bakmadıkça.. Ama mümkün mü değil, o zaman da denize koşuyorum, sularla yeniden tazelenmeye, üzerimdeki yükü, kötü enerjiyi atmaya, çalışıyorum. Sabah denizleri hep ayin gibi muhteşem oluyor. Bir iki saat için de kalabalıklaşır her yer, şimdi bomboş, tertemiz, sessiz, hayran olmamak defalarca şükretmek, dokunmak değil, güzelliklerin içinde olmak muhteşem.. renklerlerle, ışıkla, suyla gökyüzü ile etrafımızı saran çiçekler böcekler cıvıltılarla kucaklaşmak, daha ne isteriz.. Evet anı yaşamanın onu içimize almanın, ya da anın içinde kaybolmanın keyfiyle.. günaydın..

Bu dönem zaten her şeyiyle yeni bir dönem, yeni bir dünya yeni bir evren..