Önümüzdeki günlerde bizim için yeni bir dönem başlıyor. Yirmi ay gibi iki seneye yakın bir süre İstanbul’daki evimizi kapatıp, seferi yaşayacağız. Turist olmayacağız, sevdiğimiz, yaşamaktan keyif aldığımız yerlerde eşyalı ev kiralayıp uzun süreli yaşamı deneyeceğiz.Hep hayallerimde sevdiğim yerlerde uzun süre kalıp yaşamak gibi bir arzum vardı. Kısa süreli gezmek turist olmak bazı yerler için yeterli olabilir, ama ben hep sevdiğim yerde uzun süre kalmayı hayal etmiştim. Şimdi de bu süreç başlamak üzere. Onun için ilk adım ayın 15′ inde evimizi kapatıp eşyalarımızı depoya teslim  edeceğiz. Sonra Bodrum da ki   evimiz de yaz ve baharları daha uzun yaşamak, onun dışında da özellikle kış aylarında farklı yerlerde uzun süre yaşamaya başlayacağız. İlk tercihimiz, Los Angeles ‘de kızımızla olmak ve uzun uzun yaşamak.. Sonrası için de düşünceler ve alternatiflerimiz var. Ama şimdilik ilk altı ayı programlayıp netleştirdik.. Evim, evim güzel evimden, eşyalarımızdan ayrılmak kolay değil.Belki de en zor tarafı…Sonuçta iki bavulla iki seneye yakın seferi yaşayacağız. İstanbul’da kendi evimiz olmayacak. Bodrum’daki evimiz, ne kadar alternatif ikinci ev olsa da buradaki evi düzeni eşyaları arar mıyız? bilmiyoruz. Bu süreç içinde de evimiz yıkılıp yeniden yapılacak. Biz de yeni eve özlemle döneceğiz, umuyoruz. Heyecanlı yanları var, zorlukları olabilir.Deneyip yaşayacağız. Gençlik yıllarımdan bu güne hep yurt dışında yaşam, okuma, çalışma hayallerim vardı, hiç biri gerçekleşmedi. Şartlarımız; imkanlarımız, bizi   burada okumak, burada çalışmak, burada çocuklarımızı büyütmek üzere oluştu. Bu güne kadar hiç bir zaman uzun süreli ayrılma şansımız da olmadı. Ancak kısa turistik seyahatler yaptık, ve yazları da Bodrum’a gidip gelerek kaldık. Şimdi hep yapmak isteyip yapamadığımız İstanbul dışında uzun uzun yaşamayı gerçekleştirmeyi planladık, adım adım uygulayacağız. Artık sizlere nerede isek oradan yazacağım. Yine keyifle, istekle… Oradaki güzellikleri, girişimcileri anlatacağım. Bu hafta İstanbul’da ki  evimiz de son hafta. Sonra zaman zaman İstanbul’da olacağız, ama kendi evimiz de değil, geçici kiraladığımız yerlerde… Farklı semtler de, hep yaşamak istediğimiz, yerlerde…Bunun için de çok severek kullandığımız bir uluslararası ev kiralama sitesinden faydalanıyoruz. İlk aylarımızın evlerini  oradan beğendik  tuttuk. Sonrası için de alternatifleri araştırıyoruz, onları da önümüz deki aylarda  netleştireceğiz.Evim, evim güzel evimizden anılar ve fotoğraflar da bizlerle olacak, en çok da ailemiz ve dostlarımızla evimiz de geçirdiğimiz muhteşem saatleri  arayacağız, tabii.   Artık onları kiraladığımız  geçici evlerimiz de ya da Bodrum’da ağırlayacağız . Bize bu dönemde çok yüreklendiren, yönlendiren, eşyalı kiralık ev bulma sitesini de sizinle paylaşmak için sabırsızlanıyorum.  Gittiğimiz yerlerde ki evlerimizi sokaklarımızı, komşularımızı anlatacağım. Biraz böyle takılacağız. Haberiniz olsun, istedim; herkese sevgiler, bol keyifler…

Moda’dan sonra Yeldeğirmeni de Kadıköy’ün en popüler bölgesi oluyor. Bunu Savaş Özbey Hürrriyet’teki haberi ve Emre Yunusoğlu’nun fotoğrafları ile çok güzel anlatmış. Siz de keşfetmek istersiniz belki diye; Bu güzel haberi ve yeni  yerleri sizlerle de paylaşmak istedim.

http://www.mimdap.org/?p=168033

Canım, Uyandırmaya kıyamadım. Acilen çıkmam gerek, bugün birlikte olamayacağız. Baktım, elinden Daudet’nin ‘Değirmenimden Mektuplar’ını düşürmüyorsun… Ben de kalktım, sana kendi mektuplarımı yazdım. Yeldeğirmeni’nden… Küçük bir rehber… Karaköy’ü sevdin ya buraya da bayılacaksın: Şirin kafeler, sanat atölyeleri, butik dükkanlar, barlar, sanatçılar, tasarımcılar, gençler, üniversiteliler… Müstakbel Karaköy! Kadıköy’de, sana bir vapur mesafesinde. Tavsiyelerimi tek tek uygula, günün güzel geçsin, aklından beni çıkarma.

Kahvaltını Garda Kafe’de yap. Seversin. Sahra Hanım trenleri çok sevdiği için burayı Haydarpaşa Garı gibi dekore etmiş. Merak etme granola var. Hem de 6 lira.

Sağda solda boydan boya grafitiyle boyanmış binalar göreceksin. Şaşırma.

Mustafa Bey’in resim atölyesini mutlaka gez. Kapı kapalıysa zile bas. Hem çok hoşsohbet bir adam hem de harika figüratif tablolaları var.

Agarapatı Leather’da Enes Usta kişiye özel muhteşem çantalar yapıyor. Bir uğra, aklına yatarsa sipariş et. 48 saatte hazır ediyor. Ben uğrar alırım sonra.

Öğle yemeğini mutlaka Zip Pizza’da ye. Dilimi 6 liraya közde patlıcanlı yapıyorlar, parmaklarını yersin.
 
“Yok elde yiyerek dolaşayım” dersen, hemen Yeldeğirmeni Sandviççi’sinden vegan sandviç yaptır. Topu topu 3 metrekarelik bir yer ama altı çeşit sos var. Bezelyeli, dereotlu sos harika!

Sandık kutu delilisisin ya… Mehmet Abi’nin eskici/sandıkçı dükkânına mutlaka bir göz at.

Kuzgun Çizgiroman Evi’nde İngilizce, Fransızca, İtalyanca hatta Japonca çizgiromanlar var.

Recep, üniversite üçüncü sınıf resim öğrencisi ama şimdiden atölye açmış kendisine. Üzerinde en son çalıştığı Michael Jackson’lu tabloya bayılacaksın.

Akşamüstü, etrafı seyretmek, gelip geçene bakmak için meydandaki karşılıklı iki kafe harika. Sağdakinin adı Cafe Mu. Karamel latte macciato’ları çok güzel.

Yeldeğirmeni Sanat aslında bir kilise. Denk getirebilirsen, saat 18.00’de Çocuk Korosu konseri var. Karşısındaki çocuk parkının adı Ali İsmail Korkmaz Parkı. Hatırladın mı? ‘Gezi dönemi’ Eskişehir’de dövülerek öldürülen çocuk…

Sanat merkezinden çıkınca yandaki Eya Kafe’de soluklan. Sahibi Kıvanç Bey harika ev yapımı limonata yapıyor. Boş yere sorma, tarifini vermiyor…

Burası işgal binası. Kolektifler el koymuş, sanat etkinliği de yapıyorlar, fakirlere yardım da. Dost canlısı insanlar çekinme gir, gez.

35 yıllık bu tarihi simitçiye uğra, eve 6-7 tane çekirdekli simit al.

Akşamları bütün ahali Ahbap Bar’da toplanıyor. Dönüşe geçmeden önce uğra, bir White Russian kokteyli iç. Çok oyalanma, kıskanıyorum.


Ali İsmail Korkmaz Parkı…

Köşe kafeleri, vejeteryan yemek yerleri…

MÜSTAKBEL KARAKÖY YELDEĞİRMENİ

Savaş ÖZBEY- Fotoğraflar: Emre YUNUSOĞLU

İyi pazarlar herkese… Şimdi size itiraf ediyorum. Şu anda tüm kurallarımı kırdığım, saatler yaşıyorum.Televizyon da Galatasaray İnter  maçı var, zaman zaman maç günlerimizin misafiri olan ailemizin sevgili damadı, Birol biz de…Birol bize gelirken eli kolu dolu geldi, çünkü biliyor ki getirdiği hiç bir şey biz de bulunmaz, yenmez. Torbaların içinde çeşit çeşit browniler, çeşit çeşit cips, panço, kola çeşitleri ve kabuklu şam fıstık… Maç seyredilirken de bunlar yenir di mi? Bense onlara, meyva, soda, çiğ badem, salatalık, havuç ikram edebilirdim. Yemek de de fırınlanmış sebzeler, yoğurt, kuru börülceli, kajunlu  ıspanak  sote …Bol salata yapabilirdim, peynir tabağı yapardım. Soğuk kavun çıkarırdım, dondurma ya da sorbe yerine…Birol daha önceki tecrübelerinden bunları biliyor, genelde onun sevdiği şeyler biz de out… hiç alınmaz, hiç yenmez, hatta çoğu nedir bilinmez bile…Ben de o geliyor, diye bunları alayım da aklıma gelmez, hep kendi yediğimden, sevdiğimden yedirmeye çalışırım. Ya Necil imdadına yetişir, alo der, en güzel hamburgerleri sipariş ederler, ya da dürüm, lahmacun. vs…Yine nereden alınacak Birol bilir, ona danışılır.Bu vesileyle Necil de bayram yapar… Bana da sorarlar yer misin? diye.  Aaa almayayım!!!! yemem, beni kendi yemeğimi yiyim derim. Ama bu gün ne yaptım, sanki Birol’u bekliyor muşum gibi, o gelir gelmez getirdiği paketleri açtım, hepsinden kendime bir tabak yaptım ve de hızla yedim. Belki fikrim değişir, vazgeçmeyeyim, diye özellikle hızla yedim. Ama kola içmedim.Oooh!!!! unutmuşum, ya da hiç bilmediğim, kurallarımın dışında bir sürü farklı lezzet…Biliyorum yedikten sonra da neden yedim yapacağım, ama bu sefer sizlerle paylaşınca yapmayacağım. Niyetim o; paylaşınca vicdanım biraz daha rahatladı nedense…İşte böyle; yaptım, yazdım, kurtuldum…Yerken  iyiydi, ama sonra çok da bayılmıyor muşum diyebiliyorum. Güzel olan kuralların dışına çıkmaktı.Her zaman yaptığımın dışında bir şeyler de yapabilmekti.İyi ki Birol’umuz var,  maç seyretmenin de bazen  farklı bir  tarzı olmalı  değil mi? Sevgiler herkese, iyi akşamlar…

…